من فال نیک گیرم بی اعتنایی ات را
توجیه جورسازم هر بی وفایی ات را
صدها گره بستم مویت به طول عمرم
از کوچه ها شنیدم تا غمسرایی ات را
پنهان بطول عمرم چون ماه زیر ابری
درزیر اشک سازم داغ جدایی ات را
خورشید زندگی ام اندر فراز عمری
یک بار اگرببینم چشم خماری ات را
ظرف زمان شکستم هم ازمکان چنینم
بردوجهان نبخشم وقت خیالی ات را
درخواب ناز بودی چشم فلک بسویی
زاغوش گرم چیدم عطرپگاهی ات را
اغیار بی مروت قتال این محبت
تفسیر سوء نمودند عاشق گرایی ات را
بردم گمان که شاید از ساکنان خلدی
برتاق عرش دیدم تامن نشانی ات را
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر